زندگانی زنده مانی گشته است

(میلاد امام جواد علیه السلام)در بغل امشب يكى قرص قمر دارد رضابر زبان شكر خداى دادگر دارد رضابارگاه زاده‌ی موسى ، چراغان مى‌شود در حريمش جشن ميلاد پسر دارد رضااِقتِرانِ مهر و مه گرديده امشب، يا مگرنور چشمانش محمد را به بر دارد رضابر امام هشتمين حق كرده فرزندى عطازين پسر پيغام تبریک از پدر دارد رضاآمد آن يكتا دُر عصمت كه بر ميلاد اوتهنيت از حضرت خيرالبشر دارد رضابر عقيمى، آنکه بر فرزند موسى طعنه زدگو بيا امشب ببين نور بصر دارد رضادر كنار مهد او بنشسته بيدار و به لبذكر خواب از بهر طفلش تا سحر دارد رضاذكر خواب از بهر او مى‌گويد و گريان بودمن نمى‌دانم چرا چشمان تَر دارد رضاگاهى از اين موهبت شاد است و گاهى دلغمينچون كه از پايان كار او خبر دارد رضا(خسرو) از مداحى او مى‌كند بس افتخارگر بدين منصب مدامش مفتخر دارد رضا"خسرو مشهدی" زندگانی زنده مانی گشته است...

(در منقبت حضرت امام محمد تقی علیه السلام)"عشق جواد"یا امام الجواد ادرکنییا شفیع المعاد ادرکنیجانشین سزای پیغمبرمذهب شیعه را نهم رهبردر بلاغت چو حضرت مولادر فصاحت یگانه چون زهراصاحب حکمت خدا دادیعلم را بحر و حلم را وادیاختر تابناک برج ولاراهیان را به نور داده صلاروشنی بخش عالم امکانکه نگنجیده در زمان و مکانقرّة العین دلگشای رضاقوّة الظهر اولیای خدانورباران مدینه از قدمتوز حضور وجود بی عدمتشده بیت الرّضا چو خلد بریناز نفس‌هایت ای شریفترینگام تا در بسیط خاک زدیجهل را ضربه ی هلاک زدیذات حق را به اقتضای کمالبودی آیینه ی جلال و جمالعلم دین را سرآمد اوتادشرح عهدین را مهین استادبهره مند از علوم قرآنینکته سنج و بلیغ و برهانیمعرفت را چو چشمه از صافینور چشم رجال اعرافیاز تو در اهتزاز بیرق حقآمد ای آفتاب مطلق حقعلم و حکمت اگرنه زان تو بودکمترین ریزه خوار خوان تو بودز علوم تو مات و سرگردانچه افاضل چه دانشی مردانز تسلّط که داشتی به کتابعلمای سلف هماره مجابعقلشان در شگفت و حیران بود"ابن اکثم" یکی از آنان بوددر جوانی چو پیر فرزانهصاحب منطق حکیمانهفکر بکر تو عقده ها که گشودهمه از پرتو امامت بودپایه ی دین احمد از تو قویوارث علم و بینش رضویدل چو بر مهر عارضت بستیمبه ولای تو از بلا رستیمای جوادالائّمه از کرمتقسمتم کن زیارت حرمتدل شیدای من به سینه مدامهمچو مرغی که اوفتاده به دامآرزو داشت تا پرنده شوددولت وصل را برنده شودبه سر تربت حسین رودپر گشاید به کاظمین رودبا سکوت و سکون مصاف کنددور قبر تقی طواف کندسوزد آن جا چو شمع و آب شودتا دعاهاش مستجاب شودبرسان ای خدای من چندیآرزو را ، به آرزومندیرفت عمری که در مقابل منسوخت در حسرت تقی دل من(خوش عمل) کی شود رسد به مراددل من جایگاه عشق جواد ."عباس خوش عمل زندگانی زنده مانی گشته است...

(کَس بی‌کسان خداست)شوخی که دائماً دلِ او ، مایلِ جفاستعمرِ عزیزِ ماست، چه حاصل که بی‌وفاستتنها نه من به خالِ لبش ، مبتلا شدمبر هر که بنگری به همین داغ ، مبتلاستدعوی اگر کُنَد به خَطَت ، نافه‌ی خُتَننَبوَد از او غریب که در اصل او خَطاستنرگس اگر ز شیوه‌ی چشمِ تو ، دَم زندگویند مردمان: عجب این کور بی‌حیاست!عیش و حضور و راحتِ وصلِ تو ، بی‌کرانجور و جفا و محنتِ هجران، نصیبِ ماستاز ضعفِ دل مَنال ، (فریدون) ، زِ بی‌کسیمی‌دار دل، قوی که کَسِ بی‌کَسان، خداست.فریدون حسین میرزا پسر سلطان حسین بایقُرا زندگانی زنده مانی گشته است...